Co to jest paroprzepuszczalność i jakie ma znaczenie w kontekście zaprawy tynkowej?

Nie każdy tynk można zastosować do zabezpieczenia konkretnej powierzchni. Jeśli chcemy dobrze zabezpieczyć ściany, powinniśmy zwrócić uwagę na kluczowe parametry zaprawy, takie jak odporność na uszkodzenia mechaniczne, konsystencja czy paroprzepuszczalność. Ten ostatni determinuje możliwości zastosowania niektórych rodzajów tynków w zależności od charakteru podłoża.

Czym jest paroprzepuszczalność?

Tym pojęciem określa się właściwość pokrycia, która informuje o tym, jaką ilość pary wodnej będzie ono w stanie przepuścić przez swoją powierzchnię w określonym czasie. Paroprzepuszczalność określana jest w g/m2/24h. Im wyższa wartość parametru, tym więcej pary wodnej będzie mogło przeniknąć przez struktury przygotowanego tynku. Do określenia paroprzepuszczalności służy również współczynnik równoważnego oporu dyfuzyjnego Sd.

Określenie tego parametru ma duże znaczenie w kontekście planowania remontów. Mechanizm przenikania pary wodnej opiera się na stosunkowo prostych założeniach. Powietrze wewnątrz budynku zwykle jest znacznie cieplejsze i wilgotniejsze, dlatego zgodnie z zasadami termodynamiki będzie ono wypierane na zewnątrz. Paroprzepuszczalność pozwala więc określić jak bardzo efektywny będzie to proces i czy zastosowany tynk faktycznie sprawdzi się w konkretnych warunkach.

Tynki wewnętrzne mają różne wartości parametru

Najpopularniejszym tynkiem stosowanym podczas wewnętrznego wykończenia ścian jest zaprawa gipsowa. Jest ona postrzegana jako ekologiczny i bezpieczny dla zdrowia produkt, który najlepiej stosować w pomieszczeniach suchych. Odznacza się on dość wysoką paroprzepuszczalnością i zdolnością do magazynowania wilgoci oraz oddawania jej wtedy, gdy we wnętrzu zrobi się zbyt sucho.

Tynki wapienne cechuje bardzo niska paroprzepuszczalność. Tego typu zaprawy najlepiej stosować w pomieszczeniach suchych i wentylowanych. Znacznie wyższe wskazania parametru mają zaprawy cementowo-wapienne. Odpowiednia paroprzepuszczalność w połączeniu z wytrzymałością tynku i odpornością na uszkodzenia sprawia, że są to zaprawy o uniwersalnym zastosowaniu.

Paroprzepuszczalność a tynki cienkowarstwowe

Popularne tynki akrylowe są przygotowane na bazie żywic syntetycznych. Takie składniki niekorzystnie wpływają na stopień paroprzepuszczalności, dlatego zaprawy tego typu nie mogą być stosowane na elewację zabezpieczoną wełną mineralną. Niskie wartości parametru mają również tynki mozaikowe, które najczęściej stosuje się do miejscowego zdobienia cokołów budynków i elementów fasady.

Odmiennymi parametrami charakteryzują się tynki silikonowe oraz silikatowe. To cienkowarstwowe zaprawy o wysokiej paroprzepuszczalności, które bardzo mocno wiążą się z podłożem. Tynki tego typu odznaczają się przy tym dużą wytrzymałością i odpornością na korozję biologiczną. Do profesjonalnego nanoszenia tynku  warto używać agregatów tynkarskich.